
Łokieć tenisisty, znany również jako epikondylitis lateralis, jest schorzeniem dotykającym przyczepy mięśni przedramienia do zewnętrznej części łokcia. Charakteryzuje się bólem i dyskomfortem, które mogą znacząco ograniczać codzienne funkcjonowanie. Chociaż większość przypadków łokcia tenisisty można leczyć metodami nieoperacyjnymi, takimi jak fizjoterapia, zastrzyki kortykosteroidowe czy odpoczynek, istnieje grupa pacjentów, którzy mogą wymagać interwencji chirurgicznej. W tym artykule omówimy, kiedy operacyjne metody leczenia łokcia tenisisty są wskazane oraz jakie techniki chirurgiczne są obecnie stosowane.
Wskazania do operacji łokcia tenisisty
Decyzja o przeprowadzeniu operacji łokcia tenisisty jest zazwyczaj podejmowana po wyczerpaniu dostępnych metod leczenia nieoperacyjnego. Wskazania do operacji mogą obejmować:
- Przewlekły ból: Ból, który utrzymuje się przez ponad 6 miesięcy pomimo stosowania konserwatywnych metod leczenia, może wskazywać na potrzebę interwencji chirurgicznej.
- Nieskuteczność leczenia nieoperacyjnego: Brak poprawy po zastosowaniu różnorodnych metod leczenia nieoperacyjnego, takich jak fizjoterapia, zastrzyki, czy stosowanie ortezy.
- Znaczące ograniczenie funkcji ręki: Gdy ból i dyskomfort znacząco ograniczają zdolność do wykonywania codziennych czynności lub pracy zawodowej.
- Występowanie ciężkich zmian zwyrodnieniowych: W niektórych przypadkach badania obrazowe mogą ujawnić ciężkie zmiany zwyrodnieniowe w obrębie przyczepów mięśniowych, które są mało prawdopodobne do wyleczenia metodami nieoperacyjnymi.
Ważne jest, aby decyzja o operacji była podejmowana indywidualnie, po dokładnej ocenie stanu pacjenta i po konsultacji z ortopedą.
Metody operacyjne leczenia łokcia tenisisty
Operacyjne leczenie łokcia tenisisty może być przeprowadzane przy użyciu różnych technik chirurgicznych. Wybór konkretnej metody zależy od wielu czynników, w tym od stopnia zaawansowania schorzenia, ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz preferencji chirurga. Poniżej przedstawiono najczęściej stosowane techniki operacyjne:
1. Dekompresja nerwu łokciowego
Ta technika polega na usunięciu lub zmniejszeniu nacisku na nerw łokciowy, co może przynieść ulgę w bólu i poprawić funkcjonowanie ręki. Jest to stosunkowo prosty zabieg, który może być wykonany ambulatoryjnie.
2. Usunięcie zmienionych chorobowo tkanek
W tej metodzie chirurg usuwa zmienione chorobowo tkanki z przyczepu mięśniowego, co ma na celu zmniejszenie bólu i poprawę mobilności stawu. Czasami procedura ta jest łączona z dekompresją nerwu łokciowego.
3. Rekonstrukcja przyczepu mięśniowego
W przypadkach ciężkich zmian zwyrodnieniowych lub gdy inne metody zawiodły, może być konieczna rekonstrukcja przyczepu mięśniowego. Procedura ta jest bardziej skomplikowana i wymaga dłuższego okresu rekonwalescencji.
Operacyjne leczenie łokcia tenisisty jest zazwyczaj skuteczne i prowadzi do znaczącej poprawy w zakresie bólu oraz funkcjonowania ręki. Jednak, jak każda interwencja chirurgiczna, wiąże się z pewnym ryzykiem powikłań, takich jak infekcje, uszkodzenie nerwów, czy problemy z gojeniem. Dlatego też decyzja o operacji powinna być dokładnie przemyślana i podjęta po konsultacji z doświadczonym ortopedą.
Podsumowując, operacyjne metody leczenia łokcia tenisisty są zarezerwowane dla pacjentów, u których konserwatywne metody leczenia nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Dzięki postępowi w technikach chirurgicznych, większość pacjentów może oczekiwać znaczącej poprawy po operacji. Ważne jest jednak, aby każdy przypadek był oceniany indywidualnie, a decyzja o operacji była podjęta po dokładnej analizie wszystkich dostępnych opcji leczenia.