Zamrożony bark, znany również jako adhezyjne zapalenie torebki stawowej, jest schorzeniem, które prowadzi do ograniczenia ruchomości i bólu w stawie barkowym. Stan ten może znacząco wpływać na codzienne funkcjonowanie i jakość życia pacjenta. W tym artykule przyjrzymy się przyczynom powstawania zamrożonego barku oraz współczesnym metodom leczenia tego schorzenia, aby pomóc pacjentom odzyskać pełnię ruchów i zminimalizować dolegliwości bólowe.

Przyczyny zamrożonego barku

Zamrożony bark może wynikać z wielu przyczyn, jednak często jego dokładne źródło pozostaje nieznane. Mimo to, istnieje kilka czynników, które mogą zwiększać ryzyko jego wystąpienia:

• Immobilizacja stawu barkowego – Długotrwałe unieruchomienie barku, na przykład po urazach czy operacjach, może prowadzić do zesztywnienia stawu.
• Choroby metaboliczne – Osoby cierpiące na cukrzycę lub choroby tarczycy są bardziej narażone na rozwój zamrożonego barku.
• Wiek i płeć – Najczęściej schorzenie to dotyka osób w wieku 40-60 lat, przy czym kobiety cierpią na nie częściej niż mężczyźni.
• Choroby układu sercowo-naczyniowego – Pacjenci z chorobami serca lub po przebytych udarach również są w grupie zwiększonego ryzyka.

Warto zaznaczyć, że zamrożony bark może również rozwijać się bez wyraźnej przyczyny, co określane jest mianem pierwotnego zamrożonego barku.

Leczenie zamrożonego barku

Leczenie zamrożonego barku zależy od stopnia zaawansowania schorzenia oraz od indywidualnych potrzeb pacjenta. Poniżej przedstawiono najczęściej stosowane metody leczenia:

Fizjoterapia

Jest to podstawowa forma leczenia, mająca na celu stopniowe zwiększanie zakresu ruchu w stawie barkowym. Ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, stosowane pod nadzorem doświadczonego fizjoterapeuty, mogą znacząco poprawić funkcjonowanie barku.

Leki przeciwzapalne i przeciwbólowe

Stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) może pomóc w zmniejszeniu bólu i stanu zapalnego. W niektórych przypadkach lekarz może również zalecić zastrzyki kortykosteroidów bezpośrednio do stawu barkowego.

Metody termiczne

Stosowanie ciepła lub zimna może przynieść ulgę w bólu. Terapia ciepłem poprawia przepływ krwi i rozluźnia mięśnie, natomiast zimno pomaga zmniejszyć obrzęk i stan zapalny.

Procedury interwencyjne

W przypadkach, gdy konserwatywne metody leczenia nie przynoszą oczekiwanych rezultatów, możliwe jest zastosowanie bardziej inwazyjnych procedur, takich jak rozciąganie stawu pod narkozą czy artroskopia, podczas której chirurgicznie usuwa się zrosty i zwłóknienia w stawie.

Terapia manualna

Techniki terapii manualnej, wykonywane przez doświadczonych terapeutów, mogą pomóc w przywróceniu ruchomości stawu poprzez delikatne manipulacje i mobilizacje.

Podsumowując, zamrożony bark jest schorzeniem, które może znacząco wpłynąć na jakość życia pacjenta. Wczesna diagnoza i indywidualnie dostosowane metody leczenia są kluczowe dla skutecznej terapii i powrotu do pełnej sprawności. Warto pamiętać, że proces leczenia wymaga czasu i cierpliwości, a współpraca pacjenta z zespołem terapeutycznym jest niezbędna do osiągnięcia optymalnych wyników.